Łk 9, 11b-17
Jezus mówił
tłumom o królestwie Bożym, a tych, którzy leczenia potrzebowali, uzdrawiał.
Dzień począł się chylić ku wieczorowi. Wtedy przystąpiło do Niego Dwunastu,
mówiąc: «Odpraw tłum; niech idą do okolicznych wsi i zagród, gdzie mogliby się
zatrzymać i znaleźć żywność, bo jesteśmy tu na pustkowiu». Lecz On rzekł do
nich: «Wy dajcie im jeść!» Oni zaś powiedzieli: «Mamy tylko pięć chlebów i dwie
ryby; chyba że pójdziemy i zakupimy żywności dla wszystkich tych ludzi». Było
bowiem mężczyzn około pięciu tysięcy. Wtedy rzekł do swych uczniów: «Każcie im
rozsiąść się gromadami, mniej więcej po pięćdziesięciu». Uczynili tak i
porozsadzali wszystkich. A On wziął te pięć chlebów i dwie ryby, spojrzał w
niebo i odmówiwszy nad nimi błogosławieństwo, połamał i dawał uczniom, by
podawali tłumowi. Jedli i nasycili się wszyscy, a zebrano jeszcze z tego, co im
zostało, dwanaście koszów ułomków.
Uroczystość
Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, kieruje uwagę wszystkich wierzących na
największą Tajemnicę, które została zdeponowana w sercu Kościoła. Eucharystia-
Chleb Życia Wiecznego- „Ułomki Bożej Miłości” przechowywane w licznych
tabernakulach świata. Miłość, którą można ułamać i spożyć- nasycić się Bogiem. „W
centrum świata, w samym sercu wszystkich spraw- pisał O. Clement, nie znajduje
się, jak chciał Marks, proces ujarzmiania ziemi za pomocą techniki, ani jak
chciał Freud, szukając jedynie własnego zadowolenia przez zaślepione libido,
czy też pragnienie potęgi, na dnie której kryje się nicość, o której pisał
Nietsche, ani również nie bezlitosne zwycięstwo śmierci. W centrum świata
znajduje się miłość i wieczność”. Śmiało można powiedzieć, że w Eucharystycznym
Chrystusie uobecnia się miłość i wieczność, cała pełnia która nadaje ludzkiemu
życiu sens. Dlatego św. Tomasz z Akwinu modlił się z taką żarliwością w sercu: „Przesłodki
Jezu, niech Twe Najświętsze Ciało i Twa Krew będą słodyczą i ratunkiem dla mej
duszy, zbawieniem i uświęceniem w każdej pokusie, radością i pokojem w każdym kłopocie,
światłem i siłą w każdym słowie i działaniu, najlepszą ochroną w chwili śmierci”.
To Święto Boga obecnego w kawałku chleba jest szczególne; uczy nas pokory wiary
w przyjmowaniu i odpowiedzi na miłość Boga. Chrystus w sakramentalnych
postaciach zostanie wyniesiony w procesji, aby przejść przez nasze ulice, a
nade wszystko przejść przez nasze serca. Jedyne, co możemy zrobić w bliskości Jezusa-
to być i wierzyć !
