Łk 4, 1-13
Pełen Ducha Świętego, powrócił Jezus
znad Jordanu, a wiedziony był przez Ducha na pustyni czterdzieści dni, i był
kuszony przez diabła.
Ewangelia w pierwszą
Niedzielę Wielkiego Postu, przenosi nas na pustynię. Kuszenie na pustyni
stanowi wprowadzenie do publicznej misji Jezusa. To nie tylko miejsce
osamotnienia i śmierci, ale nade wszystko próby. „Pustynia jest miejscem, w
którym rzeczywistość zostaje pozbawiona pozorów, zostaje ogołocona z tego, co
przelotne, i sprowadzona do tego, co istotne, niezbędne”. Na pustyni dokonują
się pierwsze i najbardziej zwycięskie duchowo rekolekcje Chrystusa. Każdy
człowiek wierzący podążając za Bogiem, w jakimś momencie będzie musiał
doświadczyć pustyni. W ten sposób pustynia stanie się najbardziej wyrazistą przestrzenią
spotkania z Bogiem. Święty Grzegorz z Nyssy, pisał: „Nie zabraknie nigdy
bezkresnej przestrzeni dla tego, który biegnie do Pana”. To przejście przez
cały szereg podszeptów, pokus, rozczarowań i zwątpień- tym jest permanentne
kuszenie demona, przez całe wieki historii. Ojciec kłamstwa będzie czynił
wszystko, aby człowiek zwątpił w Boga. Pamiętajmy, że w czasie naszych zmagań ze sobą- z grzechem i słabościami, nie jesteśmy sami. Chrystus wędruje z nami, wypełniając nasze serca miłością. W tym szczególnym czasie jesteśmy zaproszeni do zmiany życia, nawrócenia serca. Bądźmy odważni i pamiętajmy: "Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia".
